Integracja Sensoryczna SI Środa Śląska
Terapia Integracji Sensorycznej
Integracja sensoryczna to proces odbierania, organizowania i reagowania na informacje płynące z różnych zmysłów – węchu, wzroku, smaku, dotyku, układu przedsionkowego czy słuchu. Dzięki integracji sensorycznej możemy prawidłowo rozumieć i dostosowywać się do otoczenia oraz rozwijać umiejętności motoryczne, poznawcze i emocjonalne.
Terapia integracji sensorycznej polega na dostarczaniu dziecku odpowiednio dobranych bodźców sensorycznych w formie gier i ćwiczeń stymulujących jego rozwój. Celem terapii jest poprawa lub przywrócenie prawidłowego funkcjonowania układu nerwowego i zwiększenie adaptacyjności dziecka do otoczenia.
Chcesz dowiedzieć się więcej KLIKNIJ.
Diagnoza integracji sensorycznej jest wymagana przed rozpoczęciem terapii SI
Diagnoza integracji sensorycznej jest wymagana przed rozpoczęciem terapii SI. Diagnoza pozwala na ocenę, czy dziecko ma zaburzenia w odbieraniu, przetwarzaniu i reagowaniu na bodźce zmysłowe oraz jakie są ich rodzaje i nasilenie. Na podstawie diagnozy terapeuta przygotowuje indywidualny program terapeutyczny dla dziecka oraz wskazówki dla rodziców.
Diagnoza integracji sensorycznej składa się z trzech spotkań:
– wywiad z opiekunem dziecka,
– testy południowo-kalifornijskie i obserwacja kliniczna dziecka,
– omówienie wyników diagnozy i zaleceń.
Diagnoza integracji sensorycznej jest kierowana do dzieci od 4 roku życia. U dzieci młodszych wykonuje się wstępną diagnozę lub konsultację.
Diagnoza integracji sensorycznej jest wskazana w przypadkach, gdy dziecko ma trudności z:
– napięciem mięśniowym,
– rozwojem motoryki dużej lub małej,
– rozwojem mowy,
– równowagą i koordynacją ruchową,
– koncentracją uwagi,
– nabywaniem umiejętności szkolnych,
– reakcją na bodźce dotykowe, słuchowe, wzrokowe itp.
Diagnoza integracji sensorycznej może być również pomocna dla dzieci z innymi zaburzeniami rozwojowymi, takimi jak:
– autyzm,
– ADHD,
– całościowe zaburzenia rozwoju,
– zespół Aspergera,
– opóźnienie psychoruchowe,
– choroby genetyczne.
Chcesz dowiedzieć się więcej KLIKNIJ.
Integracja sensoryczna jest metodą terapeutyczną, która polega na działaniach zmierzających do integracji czynności zmysłów oraz utworzeniu właściwej reakcji układu nerwowego na bodźce. Zaburzenia integracji sensorycznej objawiają się trudnościami w odbieraniu, analizie i interpretacji bodźców docierających do człowieka. Trudności te mogą pojawić się na różnych etapach rozwoju dziecka i dotyczą różnych obszarów jego funkcjonowania.
Terapia integracji sensorycznej to nauczenie mózgu tego, w jaki sposób dokonywać integracji danych sensorycznych. Uczenie się jest cechą indywidualną, dlatego proces terapeutyczny przebiega w różnych ramach czasowych, a na efektywność terapii wpływa: rodzaj i rozległość dysfunkcji, motywacja dziecka do pracy, intensywność sesji oraz zaangażowanie rodziców.
Metoda Integracji Sensorycznej (SI) jest jedną z metod stosowanych w terapii dzieci, u których zaobserwować możemy trudności w zakresie:
- umiejętności ruchowych (słaba koordynacja ruchowa, opóźniony rozwój ruchowy, trudności z utrzymaniem równowagi);
- problemów emocjonalnych (nadmierna ruchliwość, nerwowość, kłopoty z koncentracją uwagi);
- opóźnionego rozwoju mowy;
- opanowywania technik szkolnych (problemy dysleksji);
- kłopoty z zapamiętywaniem i motywacją do uczenia się;
- nadpobudliwości psychoruchowej (ADHD, ADD);
- nadwrażliwości lub zbyt małej wrażliwości na różne bodźce sensoryczne;
- nadwrażliwości na ruch ( negatywna reakcja na ruch, choroba lokomocyjna)
Terapia Integracji Sensorycznej opiera się na szczegółowych badaniach diagnostycznych obejmujących: wystandaryzowane testy SI, próby obserwacji klinicznej oraz wywiad z rodzicami. Precyzyjne określenie rodzaju oraz stopnia deficytów występujących u dziecka pozwala na programowanie zindywidualizowanych i skutecznych oddziaływań terapeutycznych. Im wcześniej zostaną rozpoznane przyczyny zaburzeń, tym lepsze będą efekty terapii.
Każde dziecko ma specyficzne potrzeby sensoryczne i te potrzeby się zmieniają więc terapia musi obejmować wiele możliwości do dostarczania bodźców sensorycznych i ruchu. Dlatego terapeuci dysponują dużą kolekcją sprzętu do huśtania, kręcenia się, toczenia się, wspinania się, skakania, jeżdżenia i innych przyrządów zapewniających ruch całego ciała. Mają też wiele rzeczy które dziecko może łapać, manipulować i rzucać.
