Terapia logopedyczna ma formę atrakcyjnej dla dziecka zabawy. Logopeda dziecięcy wprowadzając życzliwą i bezpieczną atmosferę, skłania dziecko do realizacji zaplanowanych działań terapeutycznych. W razie potrzeby rodzic uczestniczy w zajęciach logopedycznych obserwując działania logopedy dziecięcego. Nabywa on tym samym umiejętności do samodzielnej pracy z dzieckiem. Każde spotkanie z logopedą kończy się przekazaniem rodzicowi wskazówek i zaleceń do dalszej pracy w domu.
Można wyszczególnić 3 etapy terapii logopedycznej:
– Wywiad z pacjentem lub jego opiekunem. Logopeda dziecięcy zbiera informacje na temat obaw, oczekiwań, historii medycznej i rozwojowej pacjenta. Zadaje pytania dotyczące funkcjonowania i komunikowania się pacjenta w domu, w szkole lub w pracy.
– Badanie logopedyczne. Logopeda dziecięcy ocenia sprawność narządów mowy, funkcje fizjologiczne w obrębie jamy ustnej, słuch fizyczny i fonematyczny, płynność i melodię mowy, rozwój psychoruchowy i poznawczy pacjenta. Stosuje różne metody i narzędzia diagnostyczne, często w formie zabawowej.
– Podsumowanie badania, omówienie wyników, zalecenia, wskazówki do pracy z pacjentem. Logopeda dziecięcy informuje o stwierdzonych zaburzeniach lub nieprawidłowościach mowy lub komunikacji. Przedstawia plan terapii logopedycznej, cele i metody pracy. Doradza jak wspomagać rozwój mowy i komunikacji pacjenta w domu.
Terapia logopedyczna polega na regularnych spotkaniach z logopedą dziecięcym, które trwają 30 minut. W trakcie spotkań logopeda sprawdza opanowanie zadanych wcześniej ćwiczeń oraz wprowadza nowy materiał, który pacjent musi opanować. Ćwiczenia dotyczą różnych aspektów mowy i komunikacji: oddechu, głosu, artykulacji, słownictwa, gramatyki, czytania, pisania itp. Ćwiczenia są dostosowane do wieku i zainteresowań pacjenta. Logopeda dziecięcy stosuje różne metody i techniki terapeutyczne, takie jak: gry i zabawy logopedyczne.
Terapia logopedyczna ma na celu usprawnienie lub przywrócenie funkcji mowy i komunikacji u pacjenta. Efekty terapii zależą od wielu czynników, takich jak: rodzaj i stopień zaburzenia mowy lub komunikacji, wiek i motywacja pacjenta, współpraca z logopedą dziecięcym i rodziną, regularność i systematyczność ćwiczeń.