Terapia czaszkowo-krzyżowa – jest pochodną klasycznej osteopatii. Powstała w latach 30-tych naszego wieku. Lekarz i osteopata John Upledger zaobserwował podczas operacji neurochirurgicznych niezgodną ani z tętnem ani z rytmem oddechowym pulsację opon mózgowych. Związane jest to z rytmem produkcji i wchłaniania płynu mózgowo-rdzeniowego. Badania czaszki ludzkiej wykazały, że w czasie takiego cyklu obwód jej zmienia się w zakresie ok. 3 mm, natomiast w pojedynczych szwach czaszkowych amplituda ruchów wynosi ok. 0.5–-0.8 mm.

Zabieg rozpoczynam od rozluźnienia struktur poprzecznych, czyli powięzi w obrębie miednicy, przepony, górnego otworu klatki piersiowej i kości gnykowej. Następnie rozluźniam struktury pionowe, czyli stawy krzyżowo-biodrowe, połączenie lędźwiowo-krzyżowe i szczytowo-potyliczne. Końcowym etapem jest rozluźnienie opony twardej rdzenia kręgowego i mózgu. Na pełną terapię składa się cykl zabiegów od 3 do 10. Zabiegi powinny być wykonywane w odstępach 3-5 dniowych aż do całkowitego rozluźnienia powięzi i uregulowania rytmu cranio-sacralnego.

Wskazania do zabiegu:
– Zespoły bólowe: bóle głowy, migreny, bóle pleców, stawów kończyn,
– Zespoły neurologiczne: mrówienia i cierpnięcia kończyn, rwa kulszowa, udowa, ramienna
– Zespoły o charakterze psychicznym: zaburzenia koncentracji, trudności w uczeniu się, zaburzenia snu, nerwice, ogólne złe samopoczucie, nadmierna ruchliwość

Przeciwwskazania:
– Zapalenie opon mózgowych w stanie ostrym, urazy czaszki do chwili ich wygojenia,
– Wstrząs mózgu, obrzęk mózgu, wylew krwi do mózgu, tętniaki, guzy, udary mózgu.