Najszybciej zarejestrujesz wizytę poprzez Aplikację Traf.to – pobierz z Google Play lub Apple App Store, załóż konto i wybierz specjalistę/usługę, która Cię interesuje, wszystkie wolne terminy są tam dostępne.
Integracja Sensoryczna Wrocław | Diagnoza i Terapia
Terapię prowadzi Agnieszka Niechciał
Napisz SMS na nr tel. 669 367 538
Terapię prowadzi Magdalena Bronkowska
Napisz SMS na nr tel. 693 488 133
Terapię prowadzi Patrycja Lampe
Napisz SMS na nr tel. 604 803 504
Terapię prowadzi Joanna Biel
Napisz SMS na nr tel. 503 667 937
Co to jest integracja sensoryczna? Na czym polega i do kogo jest skierowana terapia SI? W jakich przypadkach wymagane jest przeprowadzenie diagnozy rozwoju procesów SI?
Kwestionariusz Integracji Sensorycznej – wydrukuj i wypełnij
Pisemna diagnoza zostanie przygotowana w ciągu 14 dni od dnia ostatniej wizyty
Integracja sensoryczna to skomplikowany proces neurologiczny, który pozwala naszemu mózgowi na odbieranie, przetwarzanie i interpretowanie bodźców płynących ze wszystkich zmysłów. Obejmuje nie tylko pięć podstawowych zmysłów – wzrok, słuch, dotyk, smak i węch – ale także mniej oczywiste systemy, takie jak układ przedsionkowy (odpowiedzialny za równowagę i koordynację ruchową) oraz propriocepcję (czucie głębokie, umożliwiające świadomość pozycji ciała w przestrzeni). Dzięki harmonijnej współpracy tych systemów możemy np. chodzić po nierównym terenie bez potknięć, rozpoznać zapach niebezpiecznej substancji czy zignorować hałas tła w tle podczas rozmowy. Proces ten zaczyna się już w życiu płodowym, a jego intensywny rozwój trwa do około 7. roku życia, choć plastyczność mózgu pozwala na modyfikacje przez całe życie.
Gdy integracja sensoryczna przebiega prawidłowo, osoba potrafi adekwatnie reagować na bodźce – np. nie przestraszy się delikatnego dotyku, a jednocześnie zareaguje na bolesne ukłucie. To fundament dla rozwoju umiejętności motorycznych (jak pisanie, jazda na rowerze), poznawczych (koncentracja, planowanie) i społeczno-emocjonalnych (regulacja nastroju, rozumienie sygnałów niewerbalnych). Zaburzenia w tym obszarze (tzw. zaburzenia przetwarzania sensorycznego, SPD) manifestują się na wiele sposobów: od nadwrażliwości na dźwięki czy tekstury ubrań, przez problemy z koordynacją, po poszukiwanie intensywnych doznań (np. ciągłe kręcenie się lub uderzanie w przedmioty). Często współwystępują z zaburzeniami neurorozwojowymi – badania wskazują, że nawet 80% dzieci z autyzmem i 60% z ADHD doświadcza trudności sensorycznych. Wyzwania te dotykają także osoby po udarach, z porażeniem mózgowym czy chorobami neurodegeneracyjnymi, takimi jak stwardnienie rozsiane.
Integracja sensoryczna Wrocław to terapia ruchem z wykorzystaniem specjalistycznego sprzętu, zapewniającego dzieciom ćwiczenie funkcji sensorycznych i motorycznych podczas ciekawych zabaw.
Zaburzenia integracji sensorycznej
Zaburzenia integracji sensorycznej występują, gdy układ nerwowy nie przetwarza wrażeń zmysłowych w odpowiedni sposób. Mogą one powodować trudności w nauce, zachowaniu, komunikacji i relacjach społecznych. Zaburzenia integracji sensorycznej są często związane z innymi zaburzeniami rozwojowymi, takimi jak autyzm czy ADHD.
Zaburzenia integracji sensorycznej mogą dotyczyć różnych systemów sensorycznych. Najczęściej spotykane są zaburzenia przetwarzania bodźców:
– słuchowych – nadwrażliwość lub niedostateczna reakcja na dźwięki,
– wzrokowych – problemy z odróżnianiem kolorów, kształtów lub liter,
– dotykowych – unikanie lub poszukiwanie kontaktu fizycznego,
– proprioceptywnych – trudności z oceną siły i kierunku ruchu ciała,
– kinestetycznych – problemy z koordynacją ruchową i równowagą.
Objawy zaburzeń integracji sensorycznej
Objawy zaburzeń integracji sensorycznej mogą być różne w zależności od wieku dziecka i stopnia nasilenia problemu. Niektóre z nich to:
– nadmierna drażliwość lub apatia,
– brak koncentracji lub nadpobudliwość,
– niska samoocena lub lęk przed nowymi sytuacjami,
– opóźnienia w rozwoju mowy lub motoryki,
– trudności w nauce czytania czy pisania.
Terapia integracji sensorycznej jest skierowana do:
Integracja sensoryczna Wrocław jest skierowana do dzieci, które mają problemy z odbieraniem, przetwarzaniem i reagowaniem na bodźce zmysłowe. Może to powodować trudności w nauce, zachowaniu, komunikacji i relacjach społecznych.
Terapia integracji sensorycznej może pomóc dzieciom z różnymi zaburzeniami rozwojowymi, takimi jak:
– nieprawidłowe napięcie mięśniowe,
– opóźniony rozwój motoryki dużej lub małej,
– opóźniony rozwój mowy
– zaburzenia równowagi i koordynacji ruchowej,
– nadpobudliwość lub apatia
– trudności z koncentracją uwagi,
– nadwrażliwość lub podwrażliwość na bodźce dotykowe, słuchowe, wzrokowe itp.,
– trudności w nabywaniu umiejętności szkolnych
– zaburzenia autystyczne czy ADHD.
Diagnoza integracji sensorycznej jest wymagana przed rozpoczęciem terapii SI
Diagnoza integracji sensorycznej jest wymagana przed rozpoczęciem terapii SI. Pozwala na ocenę, czy dziecko ma zaburzenia w odbieraniu, przetwarzaniu i reagowaniu na bodźce zmysłowe oraz jakie są ich rodzaje i nasilenie. Na podstawie diagnozy terapeuta przygotowuje indywidualny program terapeutyczny dla dziecka oraz wskazówki dla rodziców.
Diagnoza integracji sensorycznej składa się z trzech spotkań:
– wywiad z opiekunem dziecka,
– testy południowo-kalifornijskie i obserwacja kliniczna dziecka,
– omówienie wyników diagnozy i zaleceń.
Jest kierowana do dzieci od 4 roku życia. U dzieci młodszych wykonuje się wstępną diagnozę lub konsultację.
Diagnoza integracji sensorycznej jest wskazana w przypadkach, gdy dziecko ma trudności z:
– napięciem mięśniowym,
– rozwojem motoryki dużej lub małej,
– rozwojem mowy,
– równowagą i koordynacją ruchową,
– koncentracją uwagi,
– nabywaniem umiejętności szkolnych,
– reakcją na bodźce dotykowe, słuchowe, wzrokowe itp.
Diagnoza integracji sensorycznej może być również pomocna dla dzieci z innymi zaburzeniami rozwojowymi, takimi jak:– autyzm,
– ADHD,
– całościowe zaburzenia rozwoju,
– zespół Aspergera,
– opóźnienie psychoruchowe,
– choroby genetyczne.
Przeciwwskazania do terapii integracji sensorycznej
Nie ma ogólnych przeciwwskazań do terapii integracji sensorycznej, ale ważne jest, aby dostosować ją do indywidualnych potrzeb oraz możliwości pacjenta. W niektórych przypadkach konieczna jest szczególna ostrożność. Na przykład:
– U dzieci z padaczką należy unikać bodźców wzrokowych i ruchowych, które mogą wywoływać napady.
– U dzieci z problemami stawowo-mięśniowymi (np. zespołem łamliwego chromosomu X. Także z mózgowym porażeniem dziecięcym, skoliozami) terapię integracji sensorycznej należy uwzględnić stan ortopedyczny dziecka.
– U dzieci z napięciem spastycznym należy uważać na bodźce przedsionkowe, które mogą nasilać spastyczność.
Terapia integracji sensorycznej
Terapia integracji sensorycznej polega na dostarczaniu dziecku odpowiednio dobranych bodźców sensorycznych w formie gier i ćwiczeń stymulujących jego rozwój. Celem terapii jest poprawa lub przywrócenie prawidłowego funkcjonowania układu nerwowego i zwiększenie adaptacyjności dziecka do otoczenia.
Ćwiczenia integracji sensorycznej mogą być wykonywane zarówno podczas terapii SI jak i w domu pod opieką rodziców. Przykłady takich ćwiczeń to:
– huśtanie się na huśtawce lub hamaku,
– toczenie się po materacu lub piłce gimnastycznej,
– skakanie po trampolinie lub skakance,
– masowanie ciała gąbką lub szczotką,
– słuchanie muzyki relaksacyjnej lub rytmicznej.
Rokowania w przypadku zaburzeń integracji sensorycznej są indywidualne i zależą od wielu czynników. Im wcześniej rozpocznie się terapię SI tym większa szansa na poprawę funkcjonowania dziecka. Ważna jest również współpraca rodziców i nauczycieli oraz dostosowanie środowiska do potrzeb dziecka
Wpływ otoczenia na rozwój zaburzeń integracji sensorycznej
Czy wiesz, że otoczenie, w którym żyjesz i pracujesz, ma duży wpływ na rozwój zaburzeń integracji sensorycznej? Zaburzenia te polegają na trudnościach w odbieraniu i przetwarzaniu bodźców zmysłowych, takich jak dźwięki, zapachy, dotyk czy ruch. Osoby z zaburzeniami integracji sensorycznej mogą być nadwrażliwe lub niedowrażliwe na pewne bodźce, co utrudnia im funkcjonowanie w codziennych sytuacjach.
Otoczenie może sprzyjać lub utrudniać integrację sensoryczną. Niektóre czynniki środowiskowe mogą być stymulujące i pozytywne dla rozwoju zmysłów, takie jak bogactwo kolorów, zapachów, dźwięków czy faktur. Inne mogą być drażniące i negatywne, takie jak hałas, zanieczyszczenie powietrza, zbyt jasne lub ciemne światło czy monotonia.
Czynniki ryzyka
Czynniki ryzyka to takie elementy otoczenia, które mogą negatywnie wpływać na rozwój mózgu i jego zdolność do integracji sensorycznej. Do takich czynników należą:
– Niedostateczna stymulacja sensoryczna w okresie niemowlęcym i dziecięcym. Brak kontaktu fizycznego z opiekunami, ograniczone możliwości eksploracji świata przez zmysły czy brak zabaw ruchowych mogą hamować rozwój połączeń nerwowych odpowiedzialnych za przetwarzanie bodźców.
– Nadmierna stymulacja sensoryczna w życiu codziennym. Zbyt duża ilość bodźców zmysłowych może być przytłaczająca dla mózgu i powodować stres lub przeciążenie. Takie bodźce mogą pochodzić z hałaśliwego otoczenia (np. ulicy, szkoły czy centrum handlowego), nadmiernego korzystania z mediów elektronicznych (np. telewizji, komputera czy smartfona) czy niewłaściwego oświetlenia czy klimatyzacji.
– Nieodpowiednie warunki fizyczne lub psychologiczne w domu lub szkole. Brak bezpieczeństwa, wsparcia czy akceptacji ze strony rodziny czy nauczycieli może wpływać na niską samoocenę, lęk czy depresję u osób z zaburzeniami integracji sensorycznej. Z kolei brak dostosowania środowiska do potrzeb sensorycznych tych osób może utrudniać im naukę czy funkcjonowanie społeczne.
Ważne jest więc, aby zapewnić dziecku z Zaburzeniami Integracji Sensorycznej środowisko sprzyjające jego rozwojowi i dostarczające odpowiedniej ilości i jakości bodźców zmysłowych. Tylko wtedy można liczyć na poprawę funkcjonowania dziecka i zmniejszenie objawów. W tym celu warto skorzystać z pomocy specjalistów od integracji sensorycznej. Oni mogą ocenić stopień zaburzeń u dziecka i zaproponować odpowiedni program terapii i wsparcia.
Pamiętaj, że otoczenie ma wpływ na rozwój zaburzeń integracji sensorycznej, ale nie jest jedynym czynnikiem. Zaburzenia te mogą mieć również podłoże genetyczne, neurologiczne czy emocjonalne. Dlatego ważne jest, aby skonsultować się ze specjalistą w razie jakichkolwiek wątpliwości lub problemów.
Co możesz zrobić, aby dostosować otoczenie dziecka, żeby zmniejszyć ryzyko zaburzeń integracji sensorycznej:
– Zwracać uwagę na to, co dziecku sprawia przyjemność lub dyskomfort w kontaktach z różnymi bodźcami sensorycznymi, takimi jak dźwięki, zapachy, światło, dotyk czy ruch. Dostosowywać poziom i rodzaj stymulacji do indywidualnych potrzeb dziecka.
– Zapewniać dziecku możliwość codziennego ruchu i aktywności fizycznej, które pobudzają układ przedsionkowy i proprioceptywny. Wybierać takie zabawy i ćwiczenia, które angażują całe ciało i wymagają koordynacji ruchowej, równowagi i orientacji przestrzennej. Na przykład: huśtawki, trampoliny (w ograniczonym zakresie), rowery, rolki, piłki, skakanki czy zabawy na placu zabaw.
– Tworzyć dla dziecka spokojne i uporządkowane miejsce do odpoczynku i nauki, w którym nie ma zbyt wielu bodźców rozpraszających uwagę. Unikać nadmiernego hałasu, jaskrawego światła czy niepotrzebnych przedmiotów. Zapewniać dziecku regularne przerwy i chwile relaksu.
– Wspierać rozwój umiejętności społecznych i emocjonalnych dziecka poprzez nawiązywanie kontaktu wzrokowego, dotykowego i słownego. Pokazywać dziecku akceptację i zrozumienie jego odczuć i potrzeb. Pomagać dziecku nazywać i wyrażać swoje emocje oraz radzić sobie z frustracją i złością. Zachęcać dziecko do współpracy i zabawy z innymi dziećmi.
– Korzystać z pomocy specjalistów zajmujących się integracją sensoryczną, takich jak terapeuci zajęciowi. Uczestniczyć w zajęciach terapeutycznych lub warsztatach dla rodziców. Stosować się do zaleceń i wskazówek dotyczących wspierania rozwoju sensorycznego dziecka w domu.
Integracja Sensoryczna Wrocław
