Diagnoza integracji sensorycznej jest wymagana przed rozpoczęciem terapii SI. Diagnoza pozwala na ocenę, czy dziecko ma zaburzenia w odbieraniu, przetwarzaniu i reagowaniu na bodźce zmysłowe oraz jakie są ich rodzaje i nasilenie. Na podstawie diagnozy terapeuta przygotowuje indywidualny program terapeutyczny dla dziecka oraz wskazówki dla rodziców.
Diagnoza integracji sensorycznej składa się z trzech spotkań:
– wywiad z opiekunem dziecka,
– testy południowo-kalifornijskie i obserwacja kliniczna dziecka,
– omówienie wyników diagnozy i zaleceń.
Diagnoza integracji sensorycznej jest kierowana do dzieci od 4 roku życia. U dzieci młodszych wykonuje się wstępną diagnozę lub konsultację.
Diagnoza integracji sensorycznej jest wskazana w przypadkach, gdy dziecko ma trudności z:
– napięciem mięśniowym,
– rozwojem motoryki dużej lub małej,
– rozwojem mowy,
– równowagą i koordynacją ruchową,
– koncentracją uwagi,
– nabywaniem umiejętności szkolnych,
– reakcją na bodźce dotykowe, słuchowe, wzrokowe itp.
Diagnoza integracji sensorycznej może być również pomocna dla dzieci z innymi zaburzeniami rozwojowymi, takimi jak:
– autyzm,
– ADHD,
– całościowe zaburzenia rozwoju,
– zespół Aspergera,
– opóźnienie psychoruchowe,
– choroby genetyczne.